فلاکت و بدبختی

خسته و تنها

خسته ام...

خسته از تکرارهای بیهوده...

خسته از نفسهای عمیق و سرد و مرده!

و چه حجمی دارد: حجم تنهایی من،

حجم تنهایی من، قدر رویاهای نابود من انبوه است

حجم تنهایی من زیاد است، زیاد...!

و چه طعمی دارد: طعم تاریکی من،

طعم تاریکی من، طعم خون ساکن رگهای من است...!

من به تنهایی و تاریکی محکوم

ناتوان و مصدوم

باید این راه را تا آخر خطش بروم!

نیست امیدی هر چند

باید اما بروم

بروم، گر چه مىدانم نیست سرابی پیدا

نیست حتی کابوس شهری زیبا

گر چه مىدانم دیر یا زود غزل خواهم خواند...

و من اکنون در راه

و هم آغوشی سرما

باید اما بروم...!

| نوشته شده توسط دل شکسته در پنج شنبه 89/6/18 و ساعت 10:30 صبح | نظرات دیگران()

ترس تنهایی

همین امروز یا فردا تو را از دست خواهم داد
چگونه بگذرم از تو
بگویم هر چه با دا با د
تو خواهی رفت می دانم اگرچه دوستم داری
ودرشبهای من عمری گل فانوس می کاری
مگر هر قصه شیرین شبی پایان نمی گیرد ؟؟
و تو ان قصه ای هستی که بی پایان می میرد
پس از تو تا ابد مثل خزان متروک می مانم
سراغ از من نمی گیرد اقاقی خوب می انم
و مثل پشته ای هیزوم و خواهد شد
و عمرش به همین اتش فقط محدود خواهد شد
منم با رفتنت بی شک شوم خاکستری خاموش
که داغ مرگ را
تنها به سختی می کشد بر دوش
بهشت من! بدون تو فقط هم صحبتم اه است
مگر این را نمی دانی که دوزخ بی تو در راه است؟؟
نمی دانم چرا پرم از دلهره بی تو و می افتد به جان من غمی مثل خوره بی تو...
تمام لحظه هایم را هراس الود می بینم
فقط نا باوری را از درخت عمر میچینم
مرا با این پریشانی کسی جز من نمی فهمد
شکستن های روحم را کسی جز تن نمیفهمد
همیشه فکر میکردم برایت ارزو هستم
همان یک روزن نوری را که داری پیش رو هستم
ولی اکنون می بینم تمامش خواب بود و بس
خیال تشنه از رویا فقط سراب بود و بس
مسیر چشمانت را
شبی ناگاه گم کردم
چراغی نیست راهی نه
چگونه بی تو برگردم؟؟؟؟؟؟؟
نمی دانی چقدر از این شب دل تنگ می ترسم
از اواز تنهایی از این اهنگ می ترسم
تو دستم را نمی گیری که از این خاک برخیزم
و به سوی اسمانی که بنام توست بگریزم
سرنوشت من همیشه مقیم درد اباد است
کدامین دست ویرانگر در خوشبختنیم را بست؟
ببین ای دوست که مرگ دل چگونه سوگوارم کرد
رسید لحظه اندوه بار خواب و بیقرارم کرد
دلم در بستر دوری بسان بید می لرزد
به جانت جان شیرینم به دیدارت نمی ارزد
_________________
همه شب صورت خود را به خدا خواهم کرد...
از خدا خواهش دیدار تو را خواهم کرد...
تا که جان دارم وبر سینه نفس می آید...

| نوشته شده توسط دل شکسته در پنج شنبه 89/6/18 و ساعت 10:24 صبح | نظرات دیگران()

کودکی

کاش کودک بودم تا بزرگترین شیطنت زندگی ام نقاشی روی دیوار بود ،
ای کاش کودک بودم تا از ته دل می خندیدم
نه اینکه مجبور باشم همواره تبسمی تلخ بر لب داشته باشم ،
ای کاش کودک بودم تا در اوج ناراحتی و درد
با یک بوسه همه چیز را فراموش می کردم

| نوشته شده توسط دل شکسته در پنج شنبه 89/6/18 و ساعت 10:22 صبح | نظرات دیگران()

عشق کور

بیش از این ها آه .آری بیش از این ها می توان خاموش ماند /
میتوان ساعات طولانی/با نگاهی چون نگاه مردگان ثابت/
خیره شد در دود یک سیگار/خیره شد در شکل یک فنجان/
در گلی بی رنگ بر قالی/در خطوطی موهوم بر دیوار/
می توان با پنجه های خشک/پرده را یک سو کشید و دید/
در میان کوچه باران تند می بارد/کودکی با بادبادک های رنگینش/
ایستاده زیریک طاقی/گاری فرسوده ای میدان خالی را/
باشتابی پر هیاهو ترک میگوید/می توان بر جای باقی ماند/
در کنار پرده،اما کور،اما کر/
می توان فریاد زد/
با صدایی سخت کاذب/سخت بیگانه/
"دوست می دارم"
می توان با زیرکی تحقیر کرد/هر معمای شگفتی را/
می توان تنها به حل جدولی پرداخت/می توان تنها به کشف
پاسخی بیهوده دل خوش ساخت/پاسخی بیهوده آری پنج یا شش حرف/
می توان چون صفر در تفریق و جمع و ضرب/
حاصلی پیوسته یکسان داشت/
می توان چشم تو را در پیله ی قهرش/
دکمه ی بیرنگ کفش کهنه ای پنداشت/
می توان چون آب در گودال خشکید/
می توان در قاب خالی مانده ی یک روز/
نقش یک محکوم یا مغلوب یا مصلوب را آویخت/
می توان باصورتک ها لختی دیوار را پوشاند/
می توان با نقش هایی پوچ تر آمیخت/
میتوان همچون عروسک های کوکی بود/
با دو چشم شیشه ایدنیای خود را دید/
فروغ

| نوشته شده توسط دل شکسته در پنج شنبه 89/6/18 و ساعت 10:21 صبح | نظرات دیگران()

انسان عاشقه واز تکرار بیزاره

بارون؟ صدای طراوت وزیبایی ست!
آن وقت که سر به سوی آسمان می کنی
تا آسمان را بنگری
ویک نفس عمیق از ته دل بکشی! ولی
قطره های باران به تو مجال نظاره کردن نمی دهند،
چقدر جالب!:::
باران با تمام زیبای وبرکتش رنگ آسمان آبی را از ما می گیرد!
رنگ وآسمانی که بیشتر انسان ها عاشق آنند.
رنگ آبی و وسعت آسمان اگربرای آرامش نیست پس برای.....؟؟
شاید چون باران از آسمان می بارد انسان عاشق باران ست؟!!؟
چرا عاشق ها دوست دارند همراه معشوق زیر باران قدم بزنند؟
مگر هوایِ آفتابی.......؟؟!
شاید چون تکراری شده!
«پس میشه گفت انسان عاشقه واز تکرار بیزاره»

| نوشته شده توسط دل شکسته در پنج شنبه 89/6/18 و ساعت 10:19 صبح | نظرات دیگران()

< 1 2 3 4 5 >

درباره خودم